Çok konuşuyor. Hep çok konuşur. Gereğinden fazla konuşuyor. Bir yerde oturuyorlar, dört kişi, sadece onu tanıyorum. Çimlere geçiyoruz hep beraber. Uzanıyor. Bacaklarının arasına yerleşiyorum, oysa hiç bacaklarının arasına yerleşmedim ben. Göbeğinin büyüdüğünü söylüyorum, vurunca tişörtünün altına balon saklamış gibi ses çıkıyor. Sahne değişiyor. Üç arkadaşımın protesto amacıyla sahneye çıkışını izliyorum. Koşup ben de çıkıyorum, sahne karanlık, oturuyoruz. L. mikrofona uzanıp izleyicilere "Felaketsiniz." diyor. Kimse duymuyor. Karşı sahnede E. var. "Babaaaa. Hadi çalışmayı bırak artık baba." diye sesleniyor önündeki mikrofondan. Bir festivalde sahnede oluşumuza anlam veremeyerek uyandım.