Akşamüstü. Otobüs durağındayım. Arkadaşlarımın evine partiye gidiyorum. Yanımda K. de var. Arkadaşlarım onun da arkadaşları. Havadan sudan konuşuyoruz. Tenis falan ve birbirimizi uzun süredir görmediğimizden. Otobüs geliyor, önce K. biniyor. Otobüsün arkasına doğru yol alıyor. Birinin yanına mı oturdu yoksa yan yana iki boş koltuk mu seçti bilemiyorum. Onunla oturmak için arkaya kadar yürüyüp sonra onun başkasıyla oturduğunu görüp utanıp geri dönmek istemiyorum. En öndeki ikili boş koltuklardan birine oturuyorum. K. yanıma geliyor, oturabilir miyim, diyor. Tabii, diyorum. Ben ikimize arkada koltuk bulmuştum, diyor. Bilemedim, diyorum. İçimden yanıma oturmana şaşırıyorum çünkü uzun zamandır beni görmeye gelmedin. Sahne değişiyor. Akşam. Partideyiz. Uykum geliyor, salondaki koltukta uyuyakalıyorum. Uyandığımda etrafımda kimse yok. Herkes gitti diye düşünüyorum, bilmediğim bu evde yapayalnız kaldım. Sonra K.'nin üstüme ceketini örttüğünü fark ediyorum, ve yanıma anahtarlarını bıraktığını. Beni bırakıp gitmemiş, ve beni bırakıp gitmezmiş. İçeriden sesler duyuyorum. Seslerin geldiği odada bütün arkadaşlarım. K. beni görüyor, bana sarılıyor. Beni özlemiş. Benim de onu özlediğimi düşünürken uyandım.