Sabah. Arabandayız. Yanımda oturuyorsun. Hatırlıyorum, yanımda oturduğunu ve çekindiğimi. Bana bir şeylerden bahsediyorsun uzun uzun. Benden ve bana yaptıklarından ve sana yaptıklarımdan. Başkalarından ve onlara olanlardan. Pek bir şey demiyorum, birkaç kere "Evet." veya "Hayır.". Sahne değişiyor. Dolmuşun en arkasında oturuyoruz. Uzun zamandır yanında oturmadığımı düşünüyorum. Bana bakıyorsun. Şuradaki ağacın renginden ve bir benzin istasyonunun anlamsızlığından bahsediyorsun. Gittiğimiz yerle uzaktan yakından alakası olmayan konular bunlar. Sadece yolda olan şeyler. Sahne değişiyor. Bir bankta oturuyoruz. Hepimizin çok iyi bildiği bir bank bu, seninle son defa dürüstçe konuştuğum yer. Benimle yeniden hiçbir şey dışında bir şeyler olmak istiyorsun, herhangi bir şey. Ağzımı açtığımı görmek istiyorsun. Kafama dokunma hakkını istiyorsun. Sigarama homurdanabilmek istiyorsun. Derdimi dinleyebilmek istiyorsun. Kıskanmak istiyorsun. Hayır, diyorum. Rüyamda seni görmeyi nereden çıkardığımı düşünürken uyandım.